Inner Journey

นำเสนอ หลักธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า เรื่องราวของพระอริยเจ้าและอริยบุคคลก่อนบรรลุธรรม และ การนำธรรมมาใช้ในชีวิตจริงเพื่อประโยชน์ตน และผู้อื่น รวมทั้งการเผยแผ่ ข่าวสาร กิจกรรมต่างๆ  เกี่ยวกับธรรมะ

การเดินทางข้างในไปง่าย แต่เข้าถึงยากที่สุดอยู่ที่นี่ 

ณ วัดป่าภูไม้ฮาว จ.มุกดาหาร

เคยได้ยินครูบาอาจารย์ และพี่น้องกัลยาณมิตรทางธรรมพูดคุยถึงการบำเพ็ญเนสัชชิกมาบ้าง สำหรับข้าพเจ้าได้ยินคำนี้ครั้งแรกไม่ได้คิดว่าจะเข้าไปลองหรือแม้แต่จะคิดอาจหาญไปบำเพ็ญเพียรอันอุกฤษ์เช่นนี้ได้

 ด้วยอินทรีย์ยังไม่แข็งแรง การภาวนาก็เดินเตาะแตะราวเด็กเริ่มหัดเดินใหม่ๆ แม้กระทั่งทุกวันนี้ก็ไม่ได้ภาวนาดีมากมายอะไร อาศัยเพียรไปเรื่อยๆ ในชีวิตประจำวัน ในการทำงาน เหมือนหยอดกระปุกที่ละสลึง ทีละบาท มีสติรู้สึกตัว ก็ดูจิตดูกายไป ทำอย่างนี้จนเป็นธรรมชาติ ไม่ต้องฝืนหรือติดดีที่จะภาวนาให้ดี ให้จิตนิ่งสงบไปตลอด ขอเพียงภาวนาให้พอดีกับกายใจ รู้จักทุกข์และวางทุกข์ได้ แค่นี้พอ

กระทั่งการเดินทางไปภาวนาที่วัดป่าภูไม้ฮาว จ.สกลนคร 4 วัน 3 คืน ในช่วงต้นปีใหม่ พร้อมกับพี่น้องกัลยาณมิตรทางธรรมอีก 2 คน ถือเป็นทริปเดินทางข้างในล้ำค่าที่มอบให้กับชีวิตตัวเอง 

วัดป่าภูไม้ฮาว ตั้งอยู่บนเทือกเขาภูพาน อากาศช่วงที่ไป หนาวจับใจ เสียงใบไม้ในป่าดังราวห่าฝนกระหน่ำยามต้องลมแรงในยามค่ำคืน ความหนาวเหน็บแทรกกระทบผิวกายขณะนั่งเจริญสติ ฟังธรรมจากพระอาจารย์ ยิ่งทำให้รู้สึกหนาวสะท้านขนลุกชูชันทั่วร่าง

 

ข้าพเจ้าเดินทางมาภาวนาที่วัดป่าบนเขาแห่งนี้หลายครั้ง และทุกครั้งที่ได้มาปฏิบัติธรรมพร้อมกัลยาณมิตร เสมือนมารับพลังทั้งกายใจท่ามกลางธรรมชาติอันบริสุทธิ์ สัมผัสความสุขสงบ ร่มรื่นใต้แมกไม้ใหญ่บนเขา ที่สำคัญคือการเจริญสติ ด้วยการนั่งสมาธิตามเสนาสนะในป่าเขา บนลานหน้าผา โถงถ้ำและเดินจงกรมใต้ร่มเงาของไม้ใหญ่ในป่าตั้งแต่เช้าจรดเย็น 

ในยามค่ำทั่วทั้งวัดในป่าปกคลุมด้วยความมืดมิด มีเพียงแสงไฟส่องทางเดินไปโถงถ้ำเพื่อทำวัตรเย็น ฟังธรรมเท่านั้นที่พอมองเห็นทางเดิน มีหลายครั้งที่ข้าพเจ้าลองพาจิตไปฝึกเจริญสติ นั่งสมาธิตามเสนาสนะในป่าอันเงียบสงบสงัด เพียงลำพัง เพื่อฝึกจิตให้เผชิญหน้ากับความกลัวสารพัดรูปแบบตลอดทั้งคืน สิ่งที่อยู่เป็นเพื่อนข้าพเจ้าได้ดีที่สุดในยามค่ำคืนอันมืดมิด และเงียบสงัด คือลมหายใจขณะนั่งภาวนา และเมื่อล้มตัวลงนอนกลับได้ยินแต่เสียงหัวใจตัวเองที่เต้นระทึกดังจนแทบจะหลุดออกมาเต้นข้างนอก เมื่อรู้ความกลัวเกิดที่จิตปรุงแต่งไป ความกลัวก็ดับหลับไปจนตื่นมาภาวนาอีกครั้งเช้ามืดของวันใหม่...

ในทุกคืนวันพระที่วัดป่าภูไม้ฮาว พระภิกษุ แม่ชีและผู้ปฏิบัติธรรมจะเนสัชชิกกัน เมื่อได้ยินพระอาจารย์ครรชิต สุทธิจิตโต เจ้าอาวาสวัดป่าภูไม้ฮาว ท่านเล่าถึงการปฏิบัติเนสัชชิกและอานิสงส์ที่ได้รับ หลังจากเทศน์เสร็จตอนสองทุ่มครึ่ง รู้สึกหูผึ่ง คิดอยากลองบำเพ็ญเพียรบ้างจะมีบุญบารมีทำได้หรือไม่

เนสัชชิกธุดงค์ คือการบำเพ็ญเพียรที่เข้มข้นมาก เป็นการเจริญสติอยู่ในอริยาบถ 3 คือ ยืน นั่ง เดิน ตลอดข้ามคืน งดการนอน หากง่วงอนุโลมให้นั่งพิงเสาหรือผนักได้ แต่ห้ามเอนกายนอนแตะพื้น 
อานิสงส์การเนสัชชิก คือ จิตมีกำลัง รวมลงสมาธิง่าย เจริญสติดี แก้ความคิดฟุ้งซ่านได้ดี  

หลังจากทำวัตรเย็น ต่อด้วยนั่งสมาธิฟังธรรมไปจนถึง 20.30 น. ข้าพเจ้าลองนั่งภาวนาต่อไปอีกเกือบชั่วโมงแล้วเปลี่ยนมาเดินจงกรมสลับนั่งภาวนา และเดินออกไปจงกรมนอกถ้ำ แหงนมองดูดาวเต็มท้องฟ้าท่ามกลางความมืดมิด ยิ่งดึกความง่วงยิ่งยึดพื้นที่ ความหนาวเหน็บก็รุมเร้า กระแสลมแรงพัดใบไม้กระทบกันเสียงดังทั่วป่า จิตที่ปรุงแต่ความกลัวดับไปกลายเป็นความง่วงแทน 

ทางเดียวที่จะขับไล่ทั้งความง่วงและความหนาวได้ คือ การเดินจงกรมให้เร็วเท่านั้นน่าจะได้ผล จนเวลาล่วงผ่านเข้า 03.00 น.ของวันใหม่ เมื่อจิตมีกำลังคลายความง่วง กลับมานั่งสมาธิในถ้ำอีกครั้ง คราวนี้หนักกว่าเดิมจิตดิ่งลงสู่ภวังค์ไปนานแค่ไหนไม่รู้ แต่มารู้ตัวอีกที คือ นั่งแล้วกายสะดุ้งดึงกลับมา 2 ครั้งจนผู้ปฏิบัติธรรมคนอื่นๆ เริ่มทะยอยมาทำวัตรเช้าใกล้เวลาตี 4 ข้าพเจ้าจึงตั้งจิตอุทิศบุญ แผ่เมตตา ก่อนออกเนสัชชิกครั้งแรกในชีวิตด้วยจิตที่ปิติ…

การมีโอกาสมานั่งภาวนาเจริญสติ เดินธุดงค์ในป่า และบำเพ็ญเนสัชชิกธุดงค์ในคืนวันพระ ที่วัดป่าภูไม้ฮาว นับเป็นประสบการณ์ทางธรรมที่ทำให้ข้าพเจ้ามีกำลังใจในการปรารภความเพียรมากขึ้น และเพื่อสร้างวิริยะให้จิตมีกำลังตั้งมั่น...อันเป็นของขวัญที่มีค่ามากที่สุดให้แก่ตัวเองสำหรับปีใหม่นี้

และทริปการเดินทางที่ใกล้ที่สุดในโลก แต่ไปถึงยากที่สุดอยู่ที่ใจเรานี่เอง...

ขออนุโมทนากัลยาณมิตรทุกท่านที่ร่วมเดินทางไปภาวนาในครั้งนี้

วัดป่าภูไม้ฮาว
ต.กกตูม อ.คงหลวง จ.มุกดาหาร ๔๙๑๔๐
โทรศัพท์ : 042-676-110, 089-6214349
อีเมล : watpaphumaihow@hotmail.com

Story & Photo by Niki9